Oto Charlotte Brontë, najbardziej ekscentryczna i według wielu najbardziej utalentowana z sióstr, w najlepszym wydaniu. „Dziwne losy Jane Eyre” potwierdzają zresztą tę tezę. Dla mnie jedynie „Wichrowe wzgórza” Emily mogą stawać do walki o miano najlepszego utworu popularnego rodzeństwa. Pamiętam, gdy czytałam tę książkę po raz pierwszy, będąc jeszcze studentką polonistyki. Siedziałam w pociągu i musiałam stanowić dość osobliwe zjawisko dla innych podróżujących – zaczytana w dziewiętnastowiecznej powieści, z policzkami…
wydawnictwo mg
Dostojewski Fiodor, „Wspomnienia z martwego domu”
Z twierdzeniem, że Dostojewski jest geniuszem w swoim fachu, zgodzi się chyba każdy, kto chociaż raz w życiu miał w rękach „Zbrodnię i karę”, „Idiotę” czy „Braci Karamazow”. Miałam to szczęście, że przeczytałam je wszystkie, a nawet więcej. Dlatego też, gdy tylko widzę na okładce nazwisko tego rosyjskiego pisarza, nic nie jest w stanie odwieść mnie od pomysłu sprawdzenia, co kryją karty zapisane ręką mistrza. Tym razem padło na „Wspomnienia…
Brontë Emily, „Wichrowe wzgórza” (II)
To nie będzie zwyczajna recenzja, bo też nie dotyczy zwyczajnej książki. Mowa w końcu o „Wichrowych wzgórzach”. Kiedy ponad rok temu tworzyłam listę utworów, które mnie ukształtowały, dzieło Emily Brontë (albo i nie) zajęło w niej zaszczytne drugie miejsce, ustępując jedynie „Martinowi Edenowi”. Pisałam wtedy, że: „Nie jestem odporna na miłość. Może nawet mam w sobie coś z masochistki, ale ja po prostu nie mogę się oprzeć uczuciu Heathcliffa do…
Hoffmann E.T.A., „Dziadek do orzechów”
O wielu książkach dla dzieci mówi się, że są magiczne. Często jest to związane po prostu z pierwiastkiem magii występującym w nich. Ale jest jeszcze jeden rodzaj publikacji dla najmłodszych, które nazywamy magicznymi i ten właśnie cenię sobie najbardziej. Słowo magiczny możemy tu zastąpić innymi, także oddającymi wyjątkowy nastrój chwili, w której po nie sięgamy. Te słowa to: niezwykłe, genialne, po prostu wybitne. Większość z Was pewnie czytała już „Dziadka…
Doyle Conan Arthur, „Pies Barkervill’ów”
Słyszysz Sherlock Holmes i od razu masz przed oczami detektywa z charakterystyczną fajką w ustach. Jeśli oglądałeś adaptację filmową, skądinąd genialną, ma on twarz Roberta Downey Jr’a. Holmes to nazwisko, po którym oczekuje się wiele ze świadomością jednak, że te oczekiwania zostaną zaspokojone, prawdopodobnie z nawiązką. Bystry i przenikliwy umysł jednego z najsłynniejszych detektywów jest gwarancją dobrej zabawy Czytelnika oraz tego, że na każdej karcie powieści będzie on pod wrażeniem…
Brontë Charlotte, „Villette”
Szczęśliwie są w świecie literatury takie nazwiska, których Czytelnik jest pewien. Nieważne, po którą z książek tego ulubionego autora sięgnie, ma pewność, że się nie zawiedzie, że nawet jeśli dany utwór nie zachwyci aż tak jak poprzednie, to nadal będzie trzymał odpowiednio wysoki poziom. Dla mnie takim nazwiskiem jest Brontë. Nieistotne czy talentem pisarskim obdarzone były wszystkie siostry, czy też pisali jedynie Charlotte i jej brat. Napis Brontë na okładce…
Collins Wilkie, „Tajemnica Mirtowego Pokoju”
Uwielbiam książki, które zaczynają się jakąś niebanalną, trudną do odgadnięcia tajemnicą. Niełatwo zastąpić czymś ten dreszczyk emocji towarzyszący lekturze, kiedy autor stopniowo, krok po kroku, przekazuje Czytelnikowi kolejne elementy łamigłówki, zbyt małe jednak, by ułożyły się one w całość. Błądzę ścieżkami wytyczonymi przez twórcę, co czasem – przyznaję – jest frustrujące, ale w głębi duszy jestem mu za to wdzięczna. Bo im dłużej będzie mnie trzymał w bezpiecznej odległości od…
Dumas Aleksander, „Trzej muszkieterowie”
Kiedy teraz o tym myślę, wciąż nie dowierzam, że ta książka tak długo omijała moje ręce. Co więcej, muszę wyznać, że w swej naiwności sądziłam, że jest to raczej propozycja dla dzieci starszych, ewentualnie młodzieży. To wszystkim znane „jeden za wszystkich, wszyscy za jednego” jawiło mi się jako zgrabny cytat z powieści przeznaczonej raczej tylko dla młodych Czytelników. Biję się w piersi, wstydząc przy tym niezmiernie. Bo „Trzej muszkieterowie” to…
Chmielewska Joanna M., „Karminowy szal”
To już czwarta książka autorstwa Joanny M. Chmielewskiej, którą przyszło mi przeczytać i zrecenzować. Dodam, że wszystkie pozycje pochodzą z jednej serii, tworząc już małą i efektowną kolekcję w mojej domowej biblioteczce. Kolekcję, z której jestem więcej niż zadowolona. Zazwyczaj recenzuję książki w takiej kolejności, w jakiej do mnie trafiają, aby zawsze być na bieżąco i nie robić sobie niepotrzebnych zaległości. W końcu na wszystkie prędzej czy później przyjdzie pora.…
Wharton Edith, „Lśnienie księżyca”
To, że książka Edith Wharton mi się podobała, nie dziwi mnie wcale. Od pewnego czasu tak właśnie podchodzę do publikacji jej autorstwa – z pewnością, że się na nich nie zawiodę. Wiem, że czasem ta pewność może mi spłatać przykrego figla, ale do tej pory to się nie zdarzyło, a na półce stoi już piękna kolekcja czterech powieści autorki.Twórczość Edith Wharton cenię przede wszystkim za to, że każda jej powieść…